Chociaż istnieją spory dotyczące sposobu rozumienia pojęcia schizofrenii , ogólnie przyjmuje się, że schizofrenia jest prototypowym zaburzeniem psychicznym. Oznacza to, że pacjenci ze zdiagnozowaną schizofrenią doświadczają znacznych różnic w myśleniu i nastroju, a co za tym idzie, mają różny stopień niepełnosprawności psychospołecznej.
Na jednym końcu spektrum opinia mniejszości głosi, że schizofrenia jest konstrukcją społeczną, wytworem kulturowych norm i oczekiwań narzuconych jednostce niezgodnej.
Zdaniem większości ekspertów zajmujących się zdrowiem psychicznym większość uważa jednak, że schizofrenia jest zaburzeniem psychicznym z biologicznymi korzeniami; jako taki, koncepcyjnie podobny do innych zaburzeń medycznych. Jednak eksperci nie zgadzają się co do tego, że schizofrenia jest pojęciem jednolitym ("lumpers") w przeciwieństwie do różnych zaburzeń, które są po prostu zgrupowane w jednej kategorii (splittery).
W tym artykule omówimy rozwój koncepcyjny i główne nurty większościowego postrzegania schizofrenii. Dyskusja na temat antybiotykologicznej koncepcji schizofrenii będzie tematem innego artykułu.
Schizofrenia czy Schizophrenias?
Czy zaburzenia schizofrenii są częścią homogenicznej kategorii (różne prezentacje tego samego - JEDNA schizofrenia) lub mieszaniną różnych kategorii z jedynie powierzchownymi podobieństwami (różne prezentacje różnych rzeczy - schizofrenii)?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, dokonamy przeglądu historycznego rozwoju koncepcji schizofrenii.
- 1852, Rouen, Francja : Bénédict Morel, francuski lekarz i dyrektor zakładu psychiatrycznego w Saint-Yon w Rouen, opublikował swój pierwszy tom Etudes cliniques (1852, "Clinical Studies"), w którym po raz pierwszy w historii psychiatrii, termin démence précoce (przedwczesna demencja ) jest używany do opisania obrazu klinicznego grupy młodych pacjentów z dezorganizacją myśli i ogólnym zaburzeniem woli. W czasach Morela pojęcie demencji miało jednak inne znaczenie niż dzisiaj. Po pierwsze, nie oznaczało to chronicznego i nieodwracalnego przebiegu; druga; nie oznacza to automatycznie, że istnieją również problemy poznawcze (np. trudności w zakresie pamięci, uwagi, koncentracji, rozwiązywania problemów). Wydaje się, że diagnoza proklamowana przez Morela wydaje się nie pokrywać się z demencją Kraepelin dementia praecox , bezpośrednim poprzednikiem rozpoznania schizofrenii.
- 1891, Praga, Monarchia Austro-Węgierska : po raz pierwszy odnotowano użycie terminu dementia praecox przez Arnolda Pick'a, czeskiego neurologa i psychiatrę, który donosi o pacjencie z kliniczną prezentacją zgodną z tym, co teraz zostanie zdiagnozowane jako zaburzenie psychotyczne.
- 1893, Heidelberg, Niemcy : Emil Kraepelin rozwija klasyfikację psychiatryczną. Kraepelin porusza się od grupowania zaburzeń psychicznych na podstawie powierzchownych podobieństw między głównymi objawami do grupowania zaburzeń psychicznych w oparciu o ich przebieg w czasie. Z perspektywy kursu rozróżnia demencję praecox z przewlekłym i uporczywym przebiegiem od depresji maniakalnej z cyklem. Warto zauważyć, że Kraepelin początkowo wyróżniał także demencję praecox (oficjalną poprzedniczkę schizofrenii) z paranoiaków demencji i katatonii . Kraepelin zaczynał jako rozgrywający, podtrzymując pogląd, że to były różne zaburzenia. Później jednak Kraepelin zmienia się w lont, ponieważ grupuje różne prezentacje jako "formy kliniczne" zasadniczo jednego zaburzenia: demencji praecox.
- 1907, Zürich, Szwajcaria : Eugen Bleuler określa termin schizofrenia i opisuje różne podtypy tego zaburzenia, stwierdzając, że schizofrenia "nie jest chorobą w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale wydaje się być grupą chorób. Dlatego powinniśmy mówić o schizofrenii w liczbie mnogiej ". Zdecydowanie, splitter.
- XX wiek do niedawnej przeszłości : Istnieją cztery główne kategorie objawów, które większość ekspertów zgadza się w schizofrenii: objawy pozytywne, objawy negatywne, objawy poznawcze i objawy afektywne. Jako odmienne typy schizofrenii zaproponowano schizofrenię pozytywną a negatywną oraz schizofrenię deficytową i bez deficytu. "Lumpers" sugerują, że wszystkie te symptomy lub typy, pomimo różnic w prezentacji, przebiegu w czasie i reakcji na leki, są w rzeczywistości różnymi postaciami jednej wspólnej podstawowej nieprawidłowości, które są charakterystyczne (ale jeszcze nieokreślone) schizofrenii. Z drugiej strony "rozgałęźniki" są zdania, że różne procesy patologiczne podkreślają różne prezentacje kliniczne; zatem schizofrenia w przeciwieństwie do schizofrenii lepiej opisuje realia różnic w prezentacji, przebiegu, rokowaniu i odpowiedzi na leczenie dla różnych grup pacjentów. Systemy klasyfikacji DSM III do IV R zostały rozróżnione na pięć różnych typów schizofrenii: paranoidalne, zdezorganizowane, katatoniczne, resztkowe i niezróżnicowane - bardziej rozproszone spojrzenie na schizofrenię.
Który przenosi nas do teraz
DSM V rzucił wszystkie podtypy schizofrenii jako zasadniczo nieinformatywne w odniesieniu do zaleceń terapeutycznych lub przewidywania odpowiedzi na leczenie - bardziej podejście lumper. Jednak nie wydaje się, aby była to ostateczna odpowiedź na debatę na temat podziału. Wraz ze wzrostem wiedzy na temat genetycznych różnic w podłożu genetycznym i postępów w medycynie skupionej na pacjentach, możliwe jest, że wahadło może w przyszłości powrócić do perspektywy podziału.