Przyczyny, znaki ostrzegawcze i zabiegi
Samouszkodzenie obejmuje samookaleczenia, które jest wystarczająco poważne, aby spowodować uszkodzenie tkanki lub pozostawić ślady, które trwają kilka godzin. Cięcie jest najbardziej rozpowszechnioną formą SI, ale powszechne są również palenie, headbanging i scratching. Inne formy to gryzienie, zrywanie skóry, ciągnięcie za włosy, uderzanie ciała przedmiotami lub uderzanie przedmiotów ciałem.
Dlaczego ludzie się ranią?
Mimo że uczucia samobójcze mogą towarzyszyć SI, to niekoniecznie wskazują na próbę samobójczą. Najczęściej jest to po prostu mechanizm radzenia sobie ze stresem emocjonalnym. Ludzie, którzy wybierają ten emocjonalny punkt wyjścia, mogą go używać do wyrażania uczuć, radzenia sobie z poczuciem nierzeczywistości lub drętwienia, do zatrzymywania retrospekcji, do karania siebie lub do rozładowania napięcia.
Kto się obraża?
Chociaż SI jest uznawany za powszechny problem wśród nastolatków, nie jest ograniczony do nastolatków. Ludzie wszystkich płci, narodowości, grupy społeczno-ekonomiczne i grupy wiekowe mogą doznać samookaleczeń.
Znaki ostrzegawcze
Ludzie, którzy się ranią, stają się bardzo biegli w ukrywaniu blizn lub wyjaśnianiu ich. Poszukaj znaków, takich jak preferowanie noszenia ukrytych ubrań przez cały czas (np. Długie rękawy przy upalnej pogodzie), unikanie sytuacji, w których można oczekiwać bardziej wyrazistej odzieży (np. Niewyjaśniona odmowa pójścia na imprezę) lub niezwykle częste skargi przypadkowe obrażenia (np. właściciel kota, który często ma zadrapania na ramionach).
Zabiegi
Leki takie jak leki przeciwdepresyjne, stabilizatory nastroju i leki przeciwlękowe mogą złagodzić podstawowe uczucia, które pacjent próbuje poradzić sobie poprzez SI. Pacjent musi również nauczyć się mechanizmów radzenia sobie ze stresem, aby zastąpić SI. Gdy pacjent jest stabilny, należy wykonać pracę terapeutyczną, aby poradzić sobie z podstawowymi problemami, które powodują jego cierpienie.
Niektórzy eksperci twierdzą, że hospitalizacja lub przymusowe przerwanie SI nie jest pomocne. Może sprawić, że lekarz i jego rodzina i przyjaciele będą czuć się bardziej komfortowo, ale nie zrobi nic, aby pomóc w podstawowych problemach. Co więcej, pacjent na ogół nie jest ani psychotyczny, ani aktywnie samobójczy i więcej skorzysta na pracy z lekarzem, który jest współczujący dla powodów, dla których sami cierpią. Chęć współpracy i dobre samopoczucie jest głównym czynnikiem poprawy.