Jakie są biochemiczne podstawy depresji?
Być może słyszałeś, że depresja spowodowana jest nieprawidłową chemią w mózgu i że leki przeciwdepresyjne działają poprzez zmianę poziomów tych substancji (neuroprzekaźników), ale co to oznacza? Jaka jest chemia za depresją?
Neuroprzekaźniki - Chemiczni Posłańcy Mózgu
Prawdopodobnie słyszałeś już termin "neuroprzekaźnik", ale czym są te molekuły i jak działają?
Neuroprzekaźniki są chemicznymi przekaźnikami w mózgu, które są środkiem, za pomocą którego komórki nerwowe komunikują się ze sobą .
Ilustracja neuroprzekaźników w akcji
Stare powiedzenie, że obraz jest wart tysiąca słów, nigdy nie było bardziej prawdziwe niż gdy mówimy o tym, jak komórki nerwowe w naszym mózgu komunikują się ze sobą.
Powyższa ilustracja przedstawia połączenie między dwoma komórkami nerwowymi. Paczki cząsteczek neuroprzekaźnika są uwalniane z końca komórki presynaptycznej (aksonu) do przestrzeni między dwoma komórkami nerwowymi (synapsa). Cząsteczki te mogą następnie zostać pobrane przez receptory (takie jak receptory serotoninowe) z postsynaptycznej komórki nerwowej (dendryt) i w ten sposób przekazać swoje chemiczne przesłanie. Nadmiar molekuł zostaje pobrany z powrotem przez presynaptyczną komórkę i ponownie przetworzony.
Neuroprzekaźniki i regulacja nastroju
Istnieją trzy neuroprzekaźniki, znane chemicznie jako monoaminy, które mają odgrywać rolę w regulacji nastroju:
- Serotonina - serotonina została stworzona jako "dobry" neuroprzekaźnik.
- Noradrenalina
- Dopamina
To tylko kilka z neuroprzekaźników, które działają jako komunikatory w mózgu. Inne obejmują glutaminian, GABA i acetylocholinę .
Historia chemii depresji - noradrenalina
W latach 60. Joseph J.
Schildkraut z Harvard University oddał swój głos z noradrenaliną jako czynnikiem sprawczym depresji w obecnie klasycznej hipotezie dotyczącej zaburzeń nastroju "katecholaminy". Zaproponował, że depresja wynika z niedoboru noradrenaliny w pewnych obwodach mózgowych i że manię wynika z nadmiaru tej substancji. Istnieje rzeczywiście spory materiał dowodowy, który potwierdza tę hipotezę, jednak zmiany w poziomach norepinefryny nie wpływają na nastrój u wszystkich. Wiadomo było, że niektóre leki, które specyficznie celują w norepinefrynę, działały, aby złagodzić depresję u niektórych ludzi, ale nie w innych.
Historia chemii depresji - Dodaj w serotoninie
Oczywiście, musi istnieć jakiś inny czynnik, który współdziała z norepinefryną powodując depresję. Stwierdzono, że innym czynnikiem jest serotonina. Cząsteczka ta stała się centralnym etapem w ciągu ostatnich dwóch dekad dzięki Prozac (fluoksetyna) i innym selektywnym inhibitorom wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) , które selektywnie działają na tę cząsteczkę. Poważne badania nad rolą serotoniny w zaburzeniach nastroju trwają jednak od prawie 30 lat, odkąd Arthur J. Prange, Jr., z University of North Carolina w Chapel Hill, Alec Coppen z Medical Research Council w Anglii i ich współpracownicy wysunęli tak zwaną "permisywną hipotezę". Ten pogląd utrzymywał, że depresja synaptyczna serotoniny była kolejną przyczyną depresji, która działała poprzez promowanie lub "dopuszczanie" spadku poziomu norepinefryny.
Tak więc, chociaż norepinefryna nadal odgrywała główną rolę w depresji, poziomy serotoniny można było manipulować w celu pośredniego podniesienia noradrenaliny.
Nowsze leki przeciwdepresyjne, zwane inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i norepinefryny (SNRI), takie jak Effexor (wenlafaksyna) są w rzeczywistości skierowane zarówno na serotoninę, jak i noradrenalinę. Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TCA) również wpływają na noradrenalinę i serotoninę, jednak mają dodatkowy wpływ na histaminę i acetylocholinę, co wywołuje skutki uboczne, z których znane są TCA, takie jak suchość w jamie ustnej lub oczy, specyficzny smak w jamie ustnej, wrażliwość na światło oczu, niewyraźne widzenie, zaparcia, wahania układu moczowego i inne.
SSRI nie wpływają na histaminę i acetylocholinę, a zatem nie mają takich samych skutków ubocznych, jak w przypadku starszych leków.
Chemia depresji - dodać dopaminę
Trzecią substancją, która może odgrywać rolę w nastroju, jest dopamina. Dopamina wiąże się z otrzymywaną nagrodą lub wzmocnieniem, które powoduje, że nadal uczestniczymy w działaniu. Zostało to powiązane z takimi chorobami, jak choroba Parkinsona i schizofrenia . Istnieją również dowody na to, że, przynajmniej dla podgrupy pacjentów, dopamina odgrywa rolę w depresji. Leki, które działają jak dopamina lub stymulują uwalnianie dopaminy w mózgu, działały u niektórych osób z depresją, gdy inne środki zawiodły. Niektóre badania badały środki dopaminergiczne jako szybką metodę łagodzenia depresji (w przeciwieństwie do leków, które mogą zająć nawet sześć tygodni, aby wykazać pełny efekt).
Chociaż środki, które działają wybiórczo na dopaminę, mają zaletę szybkiego działania, wykazywały również pewne właściwości, które powstrzymywały je od tak powszechnego stosowania jak inne leki przeciwdepresyjne. Dopamina jest neuroprzekaźnikiem powiązanym z nałogiem, a jej wytwarzanie jest stymulowane przez leki takie jak kokaina, opiaty i alkohol (co może wyjaśniać, dlaczego osoby z depresją decydują się na samoleczenie lekami i alkoholem .) Leki specjalnie ukierunkowane na dopaminę, na przykład Survector (amineptine (Survector)), przedstawia potencjalne nadużycie.
Procesy, które mogą mieć niższe poziomy neurotransmiterów mózgu
Teraz wydaje się, że obniżone poziomy neuroprzekaźników noradrenalina, serotonina i dopamina przyczyniają się do depresji, co powoduje te obniżone poziomy w pierwszej kolejności? Innymi słowy, co powoduje niskie poziomy serotoniny, noradrenaliny lub dopaminy, co z kolei może czasem powodować objawy depresji? Kilka rzeczy może potencjalnie pójść nie tak z tym procesem i doprowadzić do deficytu neuroprzekaźnika. Niektóre z możliwości obejmują:
- Nie wytwarza się wystarczająca ilość neuroprzekaźnika (na przykład serotoniny)
- Za mało miejsc receptorowych do odbioru neuroprzekaźnika
- Neuroprzekaźnik jest wznawiany zbyt szybko (do presynaptycznego), zanim dotrze do miejsc receptorowych
- Prekursory chemiczne (cząsteczki, z których budowane są neuroprzekaźniki) mogą być niewystarczające
- Cząsteczki ułatwiające wytwarzanie neuroprzekaźników, takich jak specyficzne enzymy, mogą być niewystarczające
Jak widać, jeśli w dowolnym miejscu na ścieżce znajduje się podział, dostawy neuroprzekaźników mogą nie być odpowiednie dla twoich potrzeb. Nieodpowiednie dostawy mogą następnie prowadzić do objawów, które znamy jako depresję.
Leczenie depresji z biochemicznego punktu widzenia
Zrozumienie chemii depresji może pomóc ludziom lepiej zrozumieć leczenie dostępne dla depresji . Jeśli zaburzenie równowagi biochemicznej jest przyczyną objawów depresji, staje się jasne, dlaczego cała psychoterapia na świecie nie może rozwiązać problemu, tak jak sama psychoterapia nie może podnieść poziomu insuliny u osoby chorej na cukrzycę.
Często jednak w naszym społeczeństwie, które przyjęło nas w walce z narkotykami, często pomijane jest stwierdzenie, że psychoterapia okazała się bardzo pomocna dla niektórych osób z depresją. Nie często mówi się o tym, że nie bardzo dobrze rozumiemy, jak określone poziomy neurotransmiterów w mózgu stają się na początku niskie. Może się zdarzyć, że niektóre z powyższych procesów są spowodowane sytuacjami w naszym życiu, którym można pomóc w terapii. Na przykład terapia zmniejszająca stres i lepsze zarządzanie stresem może mieć wpływ na prekursory chemiczne dostępne w mózgu, z których wytwarzane są neuroprzekaźniki. W tym sensie leki mogą łagodzić objawy depresji wywołane przez zmniejszenie np. Serotoniny, ale nie robić nic, aby zapobiec nawrotom niedoboru neuroprzekaźników w przyszłości.
Może się również zdarzyć, że nie mamy pełnego obrazu, jeśli chodzi o neuroprzekaźniki w mózgu. Naukowcy badają również inne szlaki molekularne w mózgu, na przykład systemy glutaminergiczne, cholinergiczne i opioidowe, aby zobaczyć, jaką rolę mogą odgrywać w depresji. Ponadto, zamiast zwykłego niedoboru którejkolwiek z tych substancji chemicznych w mózgu, niektóre objawy depresji mogą być zamiast tego związane ze względnymi poziomami różnych neuroprzekaźników w różnych regionach mózgu.
Depresja - więcej niż prosta zmiana w chemii mózgu
Zamiast być prostym równaniem jakiegoś nieznanego czynnika powodującego niski poziom jednego lub więcej neuroprzekaźników, a te niskie poziomy powodujące objawy depresji, faktyczne podstawy depresji są znacznie bardziej złożone niż to. Jeśli żyłeś z depresją, tak naprawdę nie musimy ci tego mówić. Zdajesz sobie sprawę, że depresja lecząca, w odróżnieniu od dawania insuliny zastrzelonej przez kogoś z cukrzycą, jest o wiele bardziej złożona i skomplikowana.
Oprócz roli neuroprzekaźników wiemy, że wiele czynników powoduje depresję , od czynników genetycznych po doświadczenia z dzieciństwa po codzienne relacje z innymi ludźmi.
Dolna linia chemii depresji
Oczywiste jest, że neuroprzekaźniki odgrywają pewną rolę w depresji, ale o ich zmianach mówi się o wiele mniej. Jest również jasne, że same zmiany biochemiczne nie mogą wyjaśnić wszystkiego, co widzimy o depresji, i że działają również inne czynniki.
Dopóki nie będziemy wiedzieć więcej, zrozumienie tego, co naprawdę wiemy o chemii depresji, może być pomocne dla osób stosujących leki na depresję. Może pomóc ci zrozumieć, dlaczego jeden lek może zadziałać, a inny nie, i dlaczego czasami wymaga przeprowadzenia próby kilku leków, aż do znalezienia właściwego leku. Może również pomóc tym, którzy otrzymali szkodliwą radę , na przykład niewrażliwą uwagę, aby "po prostu się z tego wyrwać". Nie jest łatwiej, gdy ktoś zapomina, że ma depresję niż ktoś z cukrzycą, aby przywrócić poziom insuliny, po prostu nie myśląc o tym.
Wiedza o tym, co wiemy i ograniczenia naszej wiedzy, może również pomóc ludziom zrozumieć, dlaczego nie ma pojedynczego leczenia, które działa na wszystkich cierpiących na depresję, i dlaczego najbardziej skuteczne metody leczenia depresji obejmują połączenie terapii.
Źródła:
Kasper, Dennis L., Anthony S. Fauci, Stephen L. Hauser, Dan L. Longo, J. Larry Jameson i Joseph Loscalzo. Harrison's Principles of Internal Medicine. Nowy Jork: McGraw Hill Education, 2015. Print.
Papakostas, G. i D. Ionescu. W stronę nowych mechanizmów: aktualizacja dotycząca terapii w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych. Psychiatria molekularna . 2015. 20 (10): 1142-50.