W jaki sposób nasze uczuciowe więzi promują przywiązanie, troskę i bliskość
Zgodnie z teorią przywiązania więź uczuciowa jest formą zachowania przywiązania, które jedna osoba ma wobec drugiej. Być może najczęstszym przykładem więzi uczuciowej jest związek między rodzicem a dzieckiem. Inne przykłady to więź między romantycznymi partnerami, przyjaciółmi i innymi członkami rodziny.
Kryteria obligacji afektywnych
Psycholog John Bowlby opisał ten termin, gdy rozwinął swoją wysoce wpływową teorię przywiązania .
Według Bowlby'ego, ponieważ matka reaguje na potrzeby swojego dziecka, powstaje silna więź uczuciowa. Ta więź zostaje zintegrowana z osobowością dziecka i służy jako podstawa dla wszystkich przyszłych więzi uczuciowych.
Później kolega Bowlby'ego, Mary Ainsworth, opisał pięć kryteriów więzi uczuciowych:
- Więzi afektywne są trwałe, a nie przejściowe. Często trwają przez długi czas i trwają, a nie przychodzą i odchodzą.
- Więzi emocjonalne koncentrują się na konkretnej osobie. Ludzie tworzą silne uczucia przywiązania i przywiązania do pewnych osób w swoim życiu.
- Relacja zaangażowana w więź uczuciową ma silne znaczenie emocjonalne. Te więzi uczuciowe mają duży wpływ na życie tych, którzy je dzielą.
- Osoba szuka kontaktu i bliskości z osobą, z którą łączy się z uczuciem. Pragniemy być fizycznie blisko ludzi, z którymi dzielimy sympatię.
- Mimowolne oddzielenie od jednostki prowadzi do niepokoju. Oprócz poszukiwania bliskości, ludzie stają się zdenerwowani, gdy są oddzieleni od tych, do których są przywiązani.
Ainsworth zasugerował, że dodanie szóstego kryterium - poszukiwania komfortu i bezpieczeństwa w związku - zmieniło krawat z więzi uczuciowej w prawdziwą więź przywiązania.
Źródła:
Bowlby, J. (2005). Making and Breaking of Affectional Bonds. Routledge Classics.
Bowlby, J. (1958). Charakter więzi dziecka z matką. International Journal of Psychoanalysis, 39 , 350-373.
Ainsworth, MDS (1989). Załączniki poza niemowlęctwem. American Psychologist, 44, 709-716.