Ekstremalne pobudzenie jest cechą zarówno manii bipolarnej, jak i depresji

Mentalna agitacja, która przejawia aktywność frenetyczną

Pobudzenie psychoruchowe jest wzrostem bezcelowej aktywności fizycznej, często związanej z depresyjnymi i maniakalnymi epizodami choroby afektywnej dwubiegunowej. Jest to klasyczny objaw, który większość ludzi z łatwością kojarzy z manią: niepokój, stymulacja, dotykanie palcami, bezmyślne lub gwałtowne rozpoczynanie i kończenie zadań. Podczas gdy pobudzenie psychoruchowe może przybierać różne formy i mieć różny stopień nasilenia, jest ono oznaką napięcia psychicznego, któremu nie można zaradzić, a które przejawia się fizycznie z gorączkową aktywnością.

Przyczyny pobudzenia psychoruchowego

Chociaż stan nie jest dobrze poznany, zdajemy sobie sprawę, że pobudzenie psychoruchowe jest integralną cechą nie tylko choroby afektywnej dwubiegunowej, ale także innych stanów psychicznych i fizjologicznych, w tym:

Pobudzenie psychomotoryczne w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym

Cechy pobudzenia psychomotorycznego mogą się zmieniać, czasem subtelnie, w zależności od rodzaju epizodu doświadczanego przez osobnika dwubiegunowego:

Leczenie pobudzenia psychoruchowego w zaburzeniu dwubiegunowym

W przypadku pobudzenia psychoruchowego ważne jest zbadanie wszystkich możliwych przyczyn przed przepisaniem leku, aby go leczyć. W niektórych przypadkach leki stosowane w celu ustabilizowania nastroju podczas depresji mogą wywoływać skrajne lęki, aw niektórych przypadkach nawet myśli samobójcze.

W innych przypadkach zdarzenie, stan współwystępujący lub choroba niezwiązana z zaburzeniem dwubiegunowym mogły wywołać odpowiedź. Na koniec ważne jest, aby nigdy nie przyjmować założeń, czy jesteś osobą żyjącą z zaburzeniem dwubiegunowym, czy osobą kochaną, która radzi sobie z czasami skrajnymi zmianami emocjonalnymi.

Gdy wszystkie inne kwestie zostaną wykluczone, leczenie będzie koncentrować się na stopniowym zmniejszaniu lęku za pomocą leków, poradnictwa, technik samopomocy lub kombinacji powyższych.

Leki przeciwdrgawkowe lub leki stabilizujące nastrój mogą być szczególnie pomocne w fazie maniakalnej. Z kolei atypowe leki przeciwpsychotyczne często pomagają, gdy pojawia się pobudzenie podczas epizodu depresyjnego.

Leki przeciwlękowe, takie jak benzodiazepiny, mogą być przepisywane, aby pomóc w radzeniu sobie z uogólnionym lękiem.

Oprócz leczenia farmakologicznego, terapia poznawcza (rozmowa) jest uważana za ważną w leczeniu zaburzeń lękowych. Techniki samopomocy mogą obejmować medytację, ćwiczenia, jogę, ćwiczenia oddechowe, muzykoterapię i unikanie wszelkich wyzwalaczy emocjonalnych, o których wiadomo, że wywołują lęk.

> Źródła