Co decyduje o rozwoju dziecka? Chociaż niemożliwe jest uwzględnienie każdego wpływu, który przyczynia się do tego, kim ostatecznie stanie się dziecko, naukowcy mogą spojrzeć na niektóre z najbardziej widocznych czynników. Należą do nich takie rzeczy, jak genetyka, rodzicielstwo, doświadczenia , przyjaciele, rodzina, edukacja i relacje. Poprzez zrozumienie roli, jaką odgrywają te czynniki, naukowcy mogą lepiej określić, w jaki sposób takie wpływy przyczyniają się do rozwoju.
Pomyśl o tych wpływach jako elementach konstrukcyjnych. Podczas gdy większość ludzi ma te same podstawowe elementy konstrukcyjne, komponenty te mogą być łączone na nieskończenie wiele sposobów. Rozważ swoją własną ogólną osobowość. Jak wiele z tego, kim jesteś dzisiaj, zostało ukształtowane przez twoje pochodzenie genetyczne, a ile jest rezultatem twojego życiowego doświadczenia?
To pytanie od setek lat zagadkowało filozofów, psychologów i wychowawców i często określa się je jako debatę o naturze i wychowaniu . Czy jesteśmy rezultatem natury (nasze pochodzenie genetyczne) lub pielęgnujemy (nasze środowisko)? Obecnie większość naukowców zgadza się, że rozwój dziecka wymaga złożonej interakcji zarówno natury, jak i wychowania. Podczas gdy niektóre aspekty rozwoju mogą być silnie uzależnione od biologii, wpływ na środowisko mogą również odgrywać rolę. Na przykład moment, w którym następuje początek dojrzewania, jest w dużej mierze wynikiem dziedziczności, ale czynniki środowiskowe, takie jak odżywianie, mogą również mieć wpływ.
Od najwcześniejszych chwil życia interakcja dziedziczności z otoczeniem służy kształtowaniu, kim są dzieci i kim się staną. Podczas gdy instrukcje genetyczne, które dziecko dziedziczy po rodzicach, mogą wytyczyć mapę drogową rozwoju, środowisko może wpływać na sposób wyrażania, kształtowania lub wyciszania tych kierunków.
Złożona interakcja natury i wychowania ma miejsce nie tylko w określonych momentach lub w pewnych okresach czasu; jest trwały i trwa przez całe życie.
W tym artykule przyjrzymy się bliżej, w jaki sposób wpływy biologiczne pomagają kształtować rozwój dziecka . Dowiemy się więcej o tym, jak nasze doświadczenia wchodzą w interakcję z genetyką i poznajemy niektóre z zaburzeń genetycznych, które mogą mieć wpływ na psychologię dziecka i rozwój.
Najstarszy okres rozwoju
Na samym początku rozwój dziecka rozpoczyna się, gdy męska komórka rozrodcza lub plemnik przenika ochronną błonę zewnętrzną żeńskiej komórki rozrodczej lub komórki jajowej. Każda z plemników i komórek jajowych zawiera chromosomy, które działają jako wzorzec ludzkiego życia. Geny zawarte w tych chromosomach składają się ze struktury chemicznej znanej jako DNA (kwas dezoksyrybonukleinowy), która zawiera kod genetyczny lub instrukcje, które składają się na całe życie. Z wyjątkiem plemników i komórek jajowych wszystkie komórki w ciele zawierają 46 chromosomów. Jak można się domyślić, każda z plemników i komórek jajowych zawiera tylko 23 chromosomy. Gwarantuje to, że gdy te dwie komórki się spotkają, powstały nowy organizm ma prawidłowe 46 chromosomów.
Jak środowisko wpływa na ekspresję genów?
Jak dokładnie więc instrukcje genetyczne przekazywane od obojga rodziców wpływają na rozwój dziecka i cechy, które będą miały?
Aby w pełni to zrozumieć, ważne jest, aby najpierw rozróżnić dziedziczne dziedziczenie dziecka od faktycznej ekspresji tych genów. Genotyp odnosi się do wszystkich genów, które osoba odziedziczyła. Fenotyp to sposób, w jaki te geny są faktycznie wyrażane. Fenotyp może obejmować cechy fizyczne, takie jak wzrost i kolor lub oczy, a także cechy niefizyczne, takie jak nieśmiałość i ekstrawersja.
Podczas gdy twój genotyp może przedstawiać schemat, w jaki sposób dzieci dorastają, sposób, w jaki te bloki są złożone, określa sposób, w jaki te geny będą wyrażane. Pomyśl o tym jak o budowie domu.
Ten sam plan może prowadzić do wielu różnych domów, które wyglądają dość podobnie, ale mają istotne różnice w zależności od materiału i wyborów kolorystycznych stosowanych podczas budowy.
Jakie czynniki wpływają na sposób wyrażania genów?
To, czy gen jest wyrażany, zależy od dwóch różnych rzeczy: interakcji genu z innymi genami oraz ciągłej interakcji między genotypem a środowiskiem.
- Interakcje genetyczne: Geny mogą czasami zawierać sprzeczne informacje iw większości przypadków jeden gen wygra bitwę o dominację. Niektóre geny działają w sposób addytywny. Na przykład, jeśli dziecko ma jednego wysokiego rodzica i jednego niskiego rodzica, dziecko może skończyć dzieląc różnicę na średnią wysokość. W innych przypadkach niektóre geny zachowują wzór dominujący-recesywny. Kolor oczu jest jednym z przykładów genów dominująco-recesywnych w pracy. Gen dla brązowych oczu jest dominujący, a gen dla niebieskich oczu jest recesywny. Jeśli jeden rodzic przekaże dominujący gen brązowego oka, podczas gdy drugi rodzic przekaże gen recesywnego niebieskiego oka, dominujący gen wygra, a dziecko będzie miało brązowe oczy.
- Gene - interakcje środowiskowe: środowisko, w którym dziecko jest narażone zarówno na macicę, jak i przez całe życie, może również wpływać na sposób wyrażania genów. Na przykład narażenie na szkodliwe leki podczas pobytu w macicy może mieć dramatyczny wpływ na późniejszy rozwój dziecka. Wysokość jest dobrym przykładem cechy genetycznej, na którą mogą wpływać czynniki środowiskowe. Podczas gdy kod genetyczny dziecka może zapewniać instrukcje dotyczące wzrostu, ekspresja tej wysokości może zostać zniesiona, jeśli dziecko ma złe odżywianie lub przewlekłą chorobę.
Nieprawidłowości genetyczne
Instrukcje genetyczne nie są nieomylne i czasami mogą się zdarzyć. Czasami, gdy powstaje plemnik lub komórka jajowa, liczba chromosomów może się dzielić nierównomiernie, powodując, że organizm ma więcej lub mniej niż normalne 23 chromosomy. Kiedy jedna z tych nieprawidłowych komórek łączy się z normalną komórką, powstała zygota będzie miała nierównomierną liczbę chromosomów. Naukowcy sugerują, że aż połowa wszystkich zygot, które tworzą, ma więcej lub mniej niż 23 chromosomy, ale większość z nich jest spontanicznie przerywana i nigdy nie przekształca się w pełnowartościowe dziecko.
W niektórych przypadkach dzieci rodzą się z nieprawidłową liczbą chromosomów. W każdym przypadku rezultatem jest pewien rodzaj syndromu z zestawem wyróżniających cech.
Nieprawidłowości chromosomów płciowych
Ogromna większość noworodków, zarówno chłopców, jak i dziewcząt, ma co najmniej jeden chromosom X. W niektórych przypadkach około 1 na każde 500 urodzeń rodzi się z brakującym chromosomem X lub dodatkowym chromosomem płciowym. Zespół Klinefeltera, zespół łamliwego chromosomu X i zespół Turnera są przykładami nieprawidłowości obejmujących chromosomy płci.
Zespół Kleinfeltera spowodowany jest dodatkowym chromosomem X i charakteryzuje się brakiem rozwoju cech płciowych wtórnych, a także trudności w uczeniu się.
Zespół łamliwego chromosomu X powstaje, gdy część chromosomu X jest przyłączona do innych chromosomów za pomocą tak cienkiego łańcucha molekuł, że wydaje się, że grozi mu zerwanie. Może wpływać zarówno na mężczyzn, jak i kobiety, ale wpływ może być różny. Niektóre z Fragile X wykazują niewiele oznak, podczas gdy inne rozwijają się z lekkim do ciężkiego upośledzeniem umysłowym.
Zespół Turnera występuje wtedy, gdy obecny jest tylko jeden chromosom płci (chromosom X). Dotyczy tylko kobiet i może prowadzić do niskiego wzrostu, szyi "sieciowej" i braku drugorzędnych cech płciowych. Upośledzenia psychologiczne związane z zespołem Turnera obejmują trudności w uczeniu się i trudności w rozpoznawaniu emocji przekazywanych poprzez mimikę twarzy .
Zespół Downa
Najczęstszym rodzajem zaburzeń chromosomowych jest zespół trisomii 21 lub zespół Downa. W tym przypadku dziecko ma trzy chromosomy w miejscu 21 chromosomów zamiast dwóch normalnych. Zespół Downa charakteryzuje się charakterystyką twarzy, w tym okrągłą twarzą, skośnymi oczami i grubym językiem. Osoby z zespołem Downa mogą również mierzyć się z innymi problemami fizycznymi, takimi jak wady serca i problemy ze słuchem. Prawie wszystkie osoby z zespołem Downa doświadczają pewnego rodzaju upośledzenia umysłowego, ale dokładna ostrość może się znacznie różnić.
Końcowe przemyślenia
Oczywiście genetyka ma ogromny wpływ na to, jak rozwija się dziecko. Należy jednak pamiętać, że genetyka to tylko jeden z elementów skomplikowanej łamigłówki, która stanowi życie dziecka. Istotne znaczenie mają również zmienne środowiskowe, w tym rodzicielstwo , kultura, edukacja i stosunki społeczne.
Referencje
Berger, KS (2000). Osoba rozwijająca się: przez dzieciństwo i dorastanie. New York: Worth Publishers.
Klinefelter, HF (1986). "Zespół Klinefeltera: tło historyczne i rozwój". South Med J 79 (45): 1089-1093.
Miko, I. (2008) Dominacja genetyczna: związki genotyp-fenotyp. Edukacja przyrodnicza 1 (1)
National Library of Medicine (2007). Genetics Home Reference: Zespół potrójnego X.
Zespół Turnera. Encyclopedia Britannica.