Nieprawidłowa psychologia jest gałęzią psychologii, która zajmuje się psychopatologią i nienormalnym zachowaniem, często w kontekście klinicznym. Termin obejmuje szeroki zakres zaburzeń, od depresji do zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (OCD) do zaburzeń osobowości. Doradcy, psycholodzy kliniczni i psychoterapeuci często pracują bezpośrednio w tej dziedzinie.
Zrozumienie anormalnej psychologii
Aby zrozumieć nienormalną psychologię, należy najpierw zrozumieć, co rozumiemy pod pojęciem "nienormalny". Na pozór znaczenie wydaje się oczywiste; anormalny oznacza coś, co jest poza normą.
Wiele ludzkich zachowań może podążać za tak zwaną normalną krzywą. Patrząc na tę krzywą w kształcie dzwonu, większość osób skupia się wokół najwyższego punktu krzywej, znanego jako średnia. Ludzie, którzy padają bardzo daleko na obu końcach normalnej krzywej, mogą być uważani za "nienormalnych".
Ważne jest, aby pamiętać, że różnice między normalnym i nienormalnym nie są synonimem dobrego czy złego. Zastanów się nad cechą, taką jak inteligencja. Osoba, która upada na samym górnym końcu krzywej, pasowałaby do naszej definicji nienormalności; ta osoba byłaby również uważana za geniusza . Oczywiście jest to przykład, w którym wypadnięcie poza normę jest w rzeczywistości dobrą rzeczą.
Kiedy myślisz o nienormalnej psychologii, zamiast skupiać się na rozróżnieniu między tym, co normalne, a tym, co nienormalne, skup się na poziomie dystresu lub zakłóceń, które mogą powodować niepokojące zachowanie.
Jeśli zachowanie powoduje problemy w życiu danej osoby lub zakłóca działanie innych ludzi, może to być zachowanie "nienormalne", które może wymagać interwencji ze strony zdrowia psychicznego.
Perspektywy w anormalnej psychologii
Istnieje wiele różnych perspektyw używanych w nieprawidłowej psychologii. Podczas gdy niektórzy psychologowie lub psychiatrzy mogą skupić się na jednym punkcie widzenia, wielu specjalistów zdrowia psychicznego wykorzystuje elementy z wielu obszarów, aby lepiej zrozumieć i leczyć zaburzenia psychiczne.
Te perspektywy obejmują:
- Podejście psychoanalityczne: ta perspektywa ma swoje korzenie w teoriach Zygmunta Freuda. Podejście psychoanalityczne sugeruje, że wiele nienormalnych zachowań wynika z nieświadomych myśli, pragnień i wspomnień. Chociaż te uczucia są poza świadomością, nadal uważa się, że wpływają na świadome działania. Terapeuci, którzy przyjmują takie podejście, wierzą, że analizując wspomnienia, zachowania, myśli, a nawet marzenia , ludzie mogą odkryć i poradzić sobie z niektórymi uczuciami prowadzącymi do nieprzystosowawczych zachowań i dystresu.
- Podejście behawioralne: takie podejście do psychologii anormalnej koncentruje się na obserwowalnych zachowaniach. W terapii behawioralnej nacisk kładziony jest na wzmacnianie pozytywnych zachowań i nie wzmacnianie zachowań nieprzystosowawczych. Podejście behawioralne dotyczy tylko samego zachowania, a nie przyczyn leżących u jego podstaw. W przypadku nienormalnego zachowania terapeuta behawioralny może wykorzystywać strategie, takie jak klasyczne warunkowanie i warunkowanie czynnika, w celu wyeliminowania niepożądanych zachowań i uczenia nowych zachowań.
- Podejście medyczne: takie podejście do psychologii anormalnej skupia się na biologicznych przyczynach chorób psychicznych, kładąc nacisk na zrozumienie podstawowej przyczyny zaburzeń, które mogą obejmować dziedziczenie genetyczne, powiązane choroby fizyczne, infekcje i zaburzenia równowagi chemicznej. Zabiegi medyczne mają często charakter farmakologiczny, chociaż leki są często stosowane w połączeniu z pewnym rodzajem psychoterapii .
- Podejście poznawcze: poznawcze podejście do psychologii anormalnej skupia się na tym, jak wewnętrzne myśli, percepcje i rozumowanie przyczyniają się do zaburzeń psychicznych. Terapia poznawcza zazwyczaj koncentruje się na pomaganiu jednostce w zmianie jej myśli lub reakcji. Terapia poznawcza może być również stosowana w połączeniu z metodami behawioralnymi w technice znanej jako kognitywna terapia behawioralna (CBT).
Rodzaje zaburzeń psychicznych
Zaburzenia psychiczne definiuje się jako wzorce behawioralnych lub psychologicznych objawów, które mają wpływ na wiele obszarów życia. Te zaburzenia psychiczne powodują stres dla osoby doświadczającej objawów.
Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych opublikowany został przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) i jest wykorzystywany przez specjalistów od zdrowia psychicznego do różnych celów. Podręcznik zawiera listę zaburzeń psychicznych, kody diagnostyczne, informacje o częstości występowania każdego zaburzenia oraz kryteria diagnostyczne.
Niektóre z kategorii zaburzeń psychicznych obejmują:
- Zaburzenia związane z używaniem substancji
- Zaburzenia nastroju, takie jak depresja i zaburzenie dwubiegunowe
- Zaburzenia lękowe, takie jak zaburzenie lękowe, zaburzenie lękowe i uogólnione zaburzenie lękowe
- Zaburzenia neurorozwojowe, takie jak upośledzenie umysłowe lub zaburzenie ze spektrum autyzmu
- Zaburzenia neurokognitywne, takie jak majaczenie
- Zaburzenia osobowości, takie jak zaburzenie osobowości typu borderline, unikowe zaburzenie osobowości i zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywne
Zrozumienie anomalii może poprawić życie
Nieprawidłowa psychologia może skupiać się na nietypowym zachowaniu, ale jego celem nie jest zapewnienie, by wszyscy ludzie pasowali do wąskiej definicji "normalności". W większości przypadków koncentruje się na rozpoznawaniu i leczeniu problemów, które mogą powodować stres lub upośledzenie w niektórych aspektach życia jednostki. Aby lepiej zrozumieć, co jest "nienormalne", naukowcy i terapeuci mogą wymyślić nowe sposoby, aby pomóc ludziom żyć zdrowiej i bardziej satysfakcjonująco.