Czy to zadziała dla członka mojej rodziny?
Terapia rodzinna (FBT, określana również jako metoda Maudsleya) jest wiodącą metodą leczenia zaburzeń odżywiania u nastolatków, w tym jadłowstrętu psychicznego , bulimii i innych zaburzeń odżywiania (OSFED ).
Jest to leczenie zindywidualizowane dostarczane przez wyszkolonych profesjonalistów. Jest on dostarczany głównie w warunkach ambulatoryjnych , chociaż istnieją programy rezydentnej i częściowej hospitalizacji (PHP), które zawierają FBT.
Chociaż FBT może nie być dla każdej rodziny, badania wykazują, że jest wysoce skuteczny i szybszy w działaniu niż wiele innych metod leczenia. Dlatego też należy go traktować jako leczenie pierwszego rzutu w leczeniu dzieci, młodzieży i niektórych młodych osób dorosłych.
Przerwa od tradycyjnych podejść terapeutycznych
FBT stanowi radykalne odejście od bardziej tradycyjnych metod leczenia. Starsze teorie na temat jadłowstrętu i zaburzeń odżywiania, wysunięte przez Hilde Bruch i inne, przypisywały ich początek iniekcji rodzinnej lub innej dysfunkcji. Uważano, że matki są główną przyczyną zaburzeń odżywiania swoich dzieci, tak jak w przypadku schizofrenii i autyzmu. Typowe leczenie nakazało rodzicom odsunięcie się na bok i skierowanie dzieci z anoreksją do leczenia indywidualnego lub ośrodków leczenia stacjonarnego - podejście, o którym wiemy, że w wielu przypadkach miało niekorzystny wpływ zarówno na rodziny, jak i na pacjentów.
Ostatnie badania podważyły teorię rodzicielskiej przyczynowości zaburzeń odżywiania, tak samo jak w przypadku schizofrenii i autyzmu. Badania genetyczne wskazują, że około 50 do 80 procent ryzyka związanego z zaburzeniami odżywiania się jest spowodowane czynnikami genetycznymi. Literatura odkryła na nowo starsze badania głodu wykazujące, że wiele charakterystycznych zachowań anoreksji jest w rzeczywistości wynikiem niedożywienia towarzyszącego anoreksji .
Uważa się również, że wielu klinicystów popełniło podstawowy błąd w doborze selekcji: obserwując dynamikę rodzin, gdy szukali leczenia, lekarze naturalnie widzieli rodziny zamknięte w walce na śmierć i życie. Ta walka jest jednak objawem zaburzenia, a nie przyczyną - w latach poprzedzających zaburzenie odżywiania, ich dynamika prawdopodobnie nie wyglądała inaczej niż inne rodziny.
Uznając, że waga dowodów się zmieniła, w 2010 roku Akademia ds. Zaburzeń Odżywiania opublikowała stanowisko, w którym obalono pogląd, że czynniki rodzinne są podstawowym mechanizmem rozwoju zaburzeń odżywiania. Jest to pozytywna zmiana, ponieważ spowodowało to większe włączenie rodziców w leczenie w ogóle oraz większą akceptację i popyt na FBT.
FBT nie jest tym samym, co terapia rodzinna
Nie należy mylić FBT z podobnie nazwanymi, ale potencjalnie fundamentalnie odmiennymi podejściami w ramach terapii rodzinnej. Tradycyjna terapia rodzinna często zakłada, że dziecko z zaburzeniem odżywiania wyraża problem rodzinny. Koncentruje się na identyfikacji i rozwiązaniu tego problemu, aby wyleczyć zaburzenie odżywiania. Podejście to nie zostało poparte badaniami i zostało zakwestionowane przez stanowisko AED.
W latach siedemdziesiątych i na początku lat osiemdziesiątych klinicyści szpitala Maudsley w Londynie opracowali zupełnie inną formę terapii rodzinnej, traktując rodziców jako źródło, a nie źródło szkody. Zespół Maudsley kontynuował rozwijanie i nauczanie podejścia, które nie odnoszą się do podejścia Maudsley, lecz do rodzinnej terapii systemowej na jadłowstręt psychiczny. Tymczasem dr. Daniel Le Grange i James Lock opracowali podejście w podręczniku (opublikowanym w 2002 r. I zaktualizowanym w 2013 r.), Nazywając swoją zurualizowaną wersję Family-Based Treatment (FBT).
Podejście FBT jest zakorzenione w aspektach terapii behawioralnej, terapii narracyjnej i strukturalnej terapii rodzinnej.
Lock i Le Grange założyli Instytut Szkoleniowy ds. Zaburzeń Odżywiania Dzieci i Młodzieży, organizację, która kształci terapeutów w tym leczeniu i utrzymuje listę certyfikowanych terapeutów i terapeutów na szkoleniach.
Zasady FBT
FBT przyjmuje agnostyczny pogląd na zaburzenie odżywiania, co oznacza, że terapeuci nie próbują analizować, dlaczego rozwinęło się zaburzenie odżywiania. FBT nie obwinia rodziny za zaburzenie . Przeciwnie, zakłada silną więź między rodzicami a dzieckiem i upoważnia rodziców do wykorzystania swojej miłości do pomocy swojemu dziecku. Rodzice są postrzegani jako eksperci na temat swojego dziecka, istotna część rozwiązania i członkowie zespołu terapeutycznego.
W FBT zaburzenie odżywiania jest postrzegane jako siła zewnętrzna, która posiada dziecko. Rodzice proszeni są o dołączenie do zdrowej części dziecka przeciwko zaburzeniu odżywiania, które grozi zabranie dziecka. Pełne odżywianie jest postrzegane jako kluczowy pierwszy krok w procesie zdrowienia; rola rodziców polega na zapewnieniu tego odżywiania poprzez aktywne karmienie swojego dziecka.
Sesje FBT zwykle obejmują całą rodzinę i obejmują przynajmniej jeden rodzinny posiłek w gabinecie terapeuty. Daje to terapeucie możliwość obserwowania zachowań różnych członków rodziny podczas posiłku i trenowania rodziców, aby pomóc dziecku jeść. Ponieważ pacjenci z zaburzeniami odżywiania mogą mieć komplikacje medyczne , powinni być monitorowani przez lekarza podczas leczenia.
Trzy fazy FBT
FBT ma trzy fazy:
- Faza 1: Pełna kontrola rodzicielska. Rodzice zazwyczaj pełnią pełną kontrolę nad posiłkami, ponieważ pomagają dziecku w przywróceniu regularnych wzorców jedzenia i przerwaniu problematycznych zachowań związanych z zaburzeniami odżywiania, takich jak nadmierne objadanie się, oczyszczanie i nadmierna aktywność ruchowa. Jeśli wskazane jest przybieranie na wadze, celem jest 1 do 2 funtów na tydzień. Terapeuta działa na rzecz umożliwienia rodzicom podjęcia tych zadań i pomaga rodzicom w nauce zarządzania dzieckiem w czasie posiłków .
- Faza 2: Stopniowy powrót kontroli do nastolatka. Ta faza zazwyczaj rozpoczyna się, gdy waga zostanie w większości przywrócona, gdy posiłki będą bardziej gładkie, a zachowania będą bardziej pod kontrolą. Kontrola jest stopniowo przekazywana nastolatkowi w odpowiedni dla wieku sposób: na przykład dziecko może zacząć otrzymywać posiłki lub przekąski od rodzica. Mogą istnieć odstępstwa, a rodzice mogą od czasu do czasu wymagać kontroli, dopóki dziecko nie będzie w pełni gotowe; to jest część procesu.
- Faza 3: Ustanowienie zdrowej niezależności. Kiedy nastolatek jest w stanie jeść z odpowiednim dla wieku poziomem niezależności i nie wykazuje zachowań związanych z zaburzeniami odżywiania, skupienie się na leczeniu zmienia się, pomagając im rozwinąć zdrową tożsamość i nadrobić zaległości w innych kwestiach rozwojowych. Można poruszyć inne współwystępujące problemy. Rodzina pomaga w reorganizacji teraz, gdy dziecko jest zdrowsze.
Zalety FBT
Głodzenie mózgu może powodować anozognozję , brak świadomości, że ktoś jest chory. W rezultacie może nastąpić długotrwałe opóźnienie, zanim umysły młodych w okresie zdrowienia będą zdolne do motywacji lub wglądu, aby utrzymać własne zdrowie. FBT przypisuje rodzicom pracę zmiany behawioralnej i pełnego odżywiania oraz zapewnia im umiejętności i coaching, aby osiągnąć te cele. W rezultacie pomaga dziecku odzyskać siły, zanim jeszcze będzie w stanie to zrobić samodzielnie.
Ponieważ działa szybciej niż inne metody leczenia, FBT zmniejsza reperkusje medyczne i zwiększa szanse na całkowite wyleczenie. Pozwala dziecku pozostać w domu z rodzicami i często jest bardziej opłacalne niż leczenie w domu.
Badania nad FBT
Badania wykazały, że młodzież, która otrzymuje FBT, wyzdrowieje szybciej niż nastolatkowie, którzy otrzymują indywidualną terapię:
- Z badań przeprowadzonych na Uniwersytecie w Chicago i Stanford wynika, że pod koniec kursu FBT odzyskały dwie trzecie nastolatków z anoreksją; Od 75 procent do 90 procent jest wracających do zdrowia po pięcioletniej obserwacji.
- W ostatnim badaniu porównano FBT w przypadku bulimii z CBT w przypadku Bulimia Nervosa. Odkrycia wykazały, że FBT prowadzi do szybszego i utrzymującego się wskaźnika abstynencji nastolatków.
- Wstępne badania i studia przypadków wskazują również, że FBT jest akceptowalnym podejściem dla młodych dorosłych.
Wydaje się, że FBT jest najbardziej skuteczny w przypadku rodzin, w których długość choroby jest krótsza niż trzy lata. Wczesna pozytywna odpowiedź na leczenie (zwykle do czwartego tygodnia) jest prognostyczna dla długoterminowego pomyślnego wyniku.
FBT nie jest dla każdej rodziny
Rodzice podają mi wiele powodów, dla których uważają, że FBT nie zadziała dla nich. "Moje dziecko jest za stare." "Moje dziecko jest zbyt niezależne." "Nie jestem wystarczająco silny." "Jesteśmy zbyt zajęci." Stwierdziłem, że żadna z tych kwestii nie musi być koniecznie barierą dla pomyślnego wykonania leczenia FBT . Badania i moje własne doświadczenie kliniczne pokazują, że wiele rodzin jest w stanie z powodzeniem wdrożyć FBT.
Jednak zdecydowanie nie jest dla każdej rodziny. Jest rygorystyczny i wymaga silnego zaangażowania członków rodziny. Nie jest to zalecane dla rodzin, w których rodzice są fizycznie lub seksualnie wykorzystywani lub nadużywają substancji. Może to również nie być zalecane dla rodzin, w których rodzice są nadmiernie krytyczni.
Powyższe wyjątki stanowią tylko niewielką część przypadków. Rodziny, które skorzystały z tego podejścia, są generalnie bardzo entuzjastyczne i wdzięczne, że były częścią tego rozwiązania. Uważam, że partnerstwa z rodzinami, które zaangażowały się w rehabilitację dziecka, są dla mnie bardzo satysfakcjonujące jako terapeuta.
> Źródła:
> Dimitropoulos, G., Lock, J., Le Grange, D., Anderson, K. Terapia rodzinna dla młodzieży w okresie przejściowym w terapii rodzinnej dla młodzieży z zaburzeniami wagowymi i wagowymi: nowe aplikacje, opracowana przez Katharine L. Loeb, Daniel Le Grange , James Lock, 2015 Routledge.
> Le Grange, DL, Lock, J., Agras, WS, Bryson, SW, i Jo, B. (2015). Randomizowane badanie kliniczne leczenia rodzinnego i terapii poznawczo-behawioralnej dla młodzieńczej bulimii nervosa. Journal of American Academy of Child & Adolescent Psychiatry , 54 (11), 886-894.e2. http://doi.org/ 10.1016 / j.jaac.2015.08.008
> Lock J, Le Grange D, Agras W, Moye A, Bryson SW i Jo B. (2010). Randomizowane badanie kliniczne porównujące leczenie oparte na rodzinie z indywidualną terapią ukierunkowaną na młodzież dla nastolatków z jadłowstrętem psychicznym. Archives of General Psychiatry , 67 (10), 1025-1032. http://doi.org/ 10.1001 / archgenpsychiatry.2010.128
> Thornton, LM, Mazzeo, SE i Bulik, CM (2011). Dziedziczność zaburzeń odżywiania: metody i aktualne ustalenia. Aktualne tematy w Behavioral Neurosciences , 6 , 141-156. http://doi.org/ 10.1007 / 7854_2010_91